You swing your best when you have the fewest things to think about (Bobby Jones)
Sinds kort ben ik regelmatig te vinden op de golfbaan. Ik vind het heerlijk om in de buitenlucht een balletje te slaan. Daarnaast geniet ik van de snelle progressie die ik maak. Ik heb gemerkt dat je veel moet oefenen om een swing goed onder de knie te krijgen. Je zal dus vele uren op de baan moeten staan om een goede golfer te worden. Ik ben vooral geïnteresseerd in het mentale aspect van golf. Sportpsychologen benoemen deze sport vaak als de sport met de hoogste mentale moeilijkheidsgraad. Ik wil dus weten wat er tussen mijn oren gebeurd tijdens het spelen van golf.
Na enig speurwerk op het internet blijkt dat er veel boeken geschreven zijn over de mentale kant van golf. Ik noem een paar titels: ‘Golf is Not a Game of Perfect’ (auteur Bob Rotella), ‘Zen Golf: Mastering the Mental Game’ (auteur Joseph Parent) en de klassieker ‘The inner game of golf’ (auteur Timothy Galway). Ik wil me voor deze blog focussen op een paar aspecten waar ik persoonlijk tegenaan loop tijdens het golfen: concentratie, verantwoordelijkheid en het snel moeten schakelen.
Bij golf gaat het er om dat je de bal vanaf de afslag in zo min mogelijk slagen in de hole weet te krijgen. Het lijkt om kracht te gaan, maar in werkelijkheid gaat het om techniek. Om die goed uit te voeren moet je voortdurend gefocust zijn, wat nog best lastig is als je na 17 holes te hebben gehad op de 18e hole staat. Elke slag telt en zonder strafslagen mag je een bal niet zomaar opnieuw slaan. Ik weet van mezelf dat mijn concentratieboog niet spetterend goed is. Gelukkig hoef ik me niet continu te concentreren maar alleen als ik een bal sla. Ik heb gemerkt dat mijn bal volledig fout gaat als ik te veel nadenk tijdens het slaan. Voornamelijk als ik voor het slaan bedacht had dat mijn bal niet in het water mag belanden. Rara waar komt hij terecht? Dit is een beetje vergelijkbaar met de beruchte roze olifant. Als iemand tegen jou zegt: ‘denk niet aan een roze olifant’, waar denk je dan aan? Juist, een roze olifant. Tijdens het slaan probeer ik daarom te letten op mijn ademhaling. Door de focus te leggen op mijn ademhaling kan ik mezelf (meestal!) goed concentreren en kan ik fijn slaan.
Golf is een individuele sport. Dit ben ik niet gewend, tot nu toe heb ik altijd gekozen voor teamsporten. Ik vind het fijn om met anderen in een team te spelen en bepaalde verantwoordelijkheden te delen. Ik ben dus niet volledig verantwoordelijk voor het verlies noch de winst van een volleybalwedstrijd. Bij golf moet ik echter accepteren dat ik zelf de fouten maak. Dit is lastig, zeker als je niet snel een foute bal kunt vergeten. In een team kunnen de fouten opgevangen worden door teamgenoten. Bij golf moet ik dit echter helemaal zelf doen. Ik moet proberen om snel te schakelen en mijn foute slag uit mijn hoofd halen. Ik moet meteen weer bezig zijn met de volgende bal want dat is de belangrijkste bal. Dit is niet makkelijk en naar mijn mening moet je mentaal sterk zijn om dit te kunnen.
Je kunt nog zo getraind zijn in een bepaalde swing, maar als het tussen de oren niet goed zit, haal je een slechte score, wat weer een grotere mentale uitdaging geeft voor de volgende bal. Ik ben benieuwd hoe andere golfers dit zien. Na een aantal ervaren golfers gesproken te hebben, waaronder mijn ouders, denk ik dat golf uiteindelijk voor circa 60% bestaat uit een mentaal spel. Maar denk je dat golfers ook 60% van hun training besteden aan de mentale aspecten van golf? Ik denk het niet… Wat denk jij? Laat je commentaar hier achter.
– Leandra Savonije